Rys historyczny

Bernardyny od dawna hodowane były w górskim schronisku, prowadzonym przez zakonników z klasztoru św. Bernarda w Przełęczy Świętego Bernarda. Uważa się, że pierwsze psy tej rasy żyły w schronisku w końcu XVII wieku, i zyskały sławę ratując życie podróżnym, zagubionym we mgle lub zasypanym przez lawiny. Nazwa bernardyna wprowadzona została w użycie w Wielkiej Brytanii w 1865 roku. Według dat bernardyn krótkowłosy był pierwszy przed odmianą długowłosą, która powstała w wyniku krycia z nowofundlandami i innymi dużymi rasami psów.

Wygląd

Budowa

Jest to pies ciężki i masywny. Wzorzec FCI nie podaje górnej granicy wzrostu.

Szata i umaszczenie

Ze względu na długość szaty istnieją dwie odmiany bernardyna: krótkowłosa i długowłosa. Umaszczenie jest brązowo - białe i brązowo-żółte, białe w rude łaty.

Charakter

Jest to pies spokojny, łagodny i odważny, nieufny wobec obcych.

Popularność

Bernardyn krótkowłosy jest rzadziej spotykaną odmianą w porównaniu do bernardyna długowłosego. W Polsce uznawany jest za rasę rzadką.

Ciekawostki

Najsławniejszym bernardynem był Barry, który ratował ludzi na przełęczy św. Bernarda. Miał on ocalić około 40-100 osób. Pomnik tego psa znajduje się w Cimetière des Chiens, a jego ciało prezentowane jest w Muzeum Historii Naturalnej w Bernie (zobacz).