Krótki rys historyczny

Według aktualnego stanu wiedzy rasa pochodzi z Nowej Fundlandii i powstała w wyniku krzyżówek psów zamieszkujących wyspę Indian Beotuk z dużymi psami do polowań na niedźwiedzie, które na wyspę przywieźli około 1100 roku Wikingowie; rasę ukształtowała zapewne także domieszka krwi ras psów przywiezionych z Europy przez rybaków - jednakże podstawowe cechy rasy pozostały niezmienione i już około roku 1600 można mówić o dużej stałości rasy - zarówno z punktu widzenia morfologii, jak i użytkowości (cechy charakteru). Dzięki temu nowofundland jest odporny na wpływ nawet bardzo surowych warunków klimatycznych - w tym zwłaszcza przy pracy w wodzie.

Większość współczesnych nowofundlandów wywodzi swój rodowód od psa - reproduktora Siki, żyjącego około roku 1920

Przeznaczenie

Jest to pies ratowniczy pracujący w wodzie jak również pies zaprzęgowy używany do transportu ciężkich ładunków (obecnie wyłącznie sportowo).

Wrażenie ogólne

Nowofundland to pies masywny i muskularny, cechujący się dobrą kondycją ruchową.

Istotne proporcje

Sylwetka w obrysie prostokąta (wysokość psa jest niższa niż jego długość)- nieco dłuższego u suk, aniżeli u samców; tułów zwarty; głębokość klatki piersiowej jest nieco większa niż odległość od klatki piersiowej do podłoża.

Usposobienie

Nowofundland znany jest ze swojej życzliwości, delikatności i łagodności - zwłaszcza w stosunku do ludzi; opiekuńczość ich została spopularyzowana m. in. w postaci suki- nowofundlandki Nana w powieści Jamesa M. Barrie Piotruś Pan.

Podstawowe cechy anatomiczne rasy

• Głowa: Masywna, przy czym u suk nieco lżejsza, niż u samców;
• Mózgoczaszka:
• Czaszka: Kość ciemieniowa szeroka i lekko wysklepiona; kość potyliczna mocno rozwinięta.
• Stop: Wyraźnie zaznaczony, ale nigdy ostro.
• Trzewioczaszka:
• Nos: Duży, dobrze pigmentowany, nozdrza dobrze rozwinięte; czarny u psów czarnych i biało czarnych, brązowy u psów brązowych.
• Kufa: o graniastym kształcie, głęboka i umiarkowanie krótka, pokryta krótkim, delikatnym włosem, pozbawiona fałd; kąciki wargowe widoczne, lecz nie przesadnie zaznaczone.
• Fafle: Miękkie.
• Zgryz: Zgryz nożycowy lub cęgowy.
• Oczy: niewielkie, osadzone umiarkowanie głęboko lecz szeroko; trzecia powieka nie powinna być widoczna; ciemnobrązowe u psów czarnych i biało-czarnych, u brązowych dopuszczalne nieco jaśniejsze.
• Uszy: nieduże, w kształcie trójkąta o zaokrąglonych końcach, osadzone daleko w tyle głowy i do niej przylegające; przy mierzeniu koniec ucha winien u dorosłego psa sięgać do wewnętrznego kącika oka.
• Szyja: Mocna i muskularna; znaczne podgardle niewskazane.
• Tułów: O masywnym kośćcu. Oglądany z boku głęboki i mocny.
• Górna linia: Pozioma, prosta i stabilna.
• Grzbiet: szeroki.
• Lędźwie: Mocne i dobrze umięśnione.
• Zad: Szeroki, kąt spadku około 30 stopni.
• Klatka piersiowa: szeroka, pojemna i głęboka, żebra dobrze wysklepione.
• Linia dolna i brzuch: Prawie horyzontalna, podkasanie niewskazane.

Kończyny:

• Przednie: Proste i równoległe, zarówno w pozycji stojącej, jak i w stępie i w wolnym kłusie.
  • Łopatki: Bardzo dobrze umięśnione, ustawione wyraźnie ukośnie.
  • Łokcie: Przylegające.
  • Śródręcze: Nieznacznie nachylone.
  • Łapy: Duże lecz proporcjonalne do tułowia, dobrze zaokrąglone i zwarte, palce mocne i ściśle do siebie przylegające, połączone błoną.
• Tylne:
  • Miednica: mocna, szeroka i długa.
  • Uda: Szerokie i muskularne.
  • Kolana: Dobrze kątowane.
  • Podudzie: Mocne i dość długie.
  • Stawy skokowe: Stosunkowo krótkie, ustawione bardzo nisko, rozstawione szeroko i równolegle do siebie.
  • Łapy: Mocne i zwarte.
• Ogon: O szerokiej i mocnej nasadzie, sięgający do pięty lub nieco poniżej; noszony w linii poziomej, w spoczynku zwisający, pokryty gęstym włosem.
• Chody: Długi wykrok przednich kończyn i mocny napęd kończyn tylnych; nieznaczne kołysanie grzbietem jest naturalne; przy przyspieszaniu kończyny wykazują tendencję do zbieżnego stawiania, linia grzbietu pozostaje pozioma.

Szata

• Włos: Odporny na przemoczenie i wilgoć. Włos okrywy umiarkowanej długości i prosty bez loków (bywa lekko falisty). Podszerstek miękki i gęsty, gęstszy zimą niż latem; włos na czaszce, kufie i uszach krótki i delikatny; pióra na przednich i portki na tylnych kończynach.
• Umaszczenie: Czarne, biało-czarne i brązowe
  • Czarne; czasami występują białe znaczenia na piersi, palcach lub na końcu ogona;
  • Biało- czarne, tzw. landseerowskie; preferowane przez hodowców rozmieszczenie znaczeń: czarna głowa z białą strzałką schodzącą na kufę, czarne symetrycznie zachodzące na boki siodło, czarny zad i czarna wierzchnia część ogona - pozostała część ciała biała, może mieć jednak minimalne czarne nakrapianie (uwaga: klasyfikacja FCI odróżnia biało-czarnego nowofundlanda od przypominającego go biało-czarnego landseera ect, stanowiącego odrębną rasę, nie uznawaną przez wiele organizacji kynologicznych).
  • Brązowe: odcienie od czekoladowego do koloru brązu; białe znaczenia jak u czarnego;
  • Stalowe (niebieskie), biało-brązowe, dropiate - występują, lecz nie są uznawane przez wzorzec FCI (psy o takim umaszczeniu w FCI nie uzyskują praw hodowlanych).

Wielkość

Wysokość w kłęie: Psy 71 cm (28 inches), Suki 66 cm (26 inches).

Przeciętna waga: Psy około 68 kg, Suki około 54 kg.

2 lutego 2004, ważący 70 kg nowofundland, champion Darbydales's All Rise Pouchcove (domowo: Josh), wygrał BiS na Westminster Kennel Club Dog Show - najbardziej prestiżowej wystawie psów rasowych w USA.

Polski Portal Nowofundlandów i Ich Przyjaciół