Rys historyczny

W współcześnie znanej postaci owczarka holenderskiego hodowano w XVIII wieku, najliczniej na terenach Brabancji, Veluwe, t'Gooi oraz Drenthe. Rasa ta najczęściej pracowała z owcami pełniąc funkcje pastersko-zaganiające. Pierwsze pisemne opisy tego owczarka pochodzą z 1875 roku, z pozycji książkowej zatytułowanej "Beschreibungvon Hunden und Prüfbuch mit punkten". Według zawartej w niej prezentacji owczarek holenderski niewiele różnił się od psów rasy schapendoes, a późniejsze prace nad powstaniem wzorca dopuszczały sześć odmian szaty. W kolejnych latach XX wieku doprecyzowano standard, tak aby nie zawężać bazy hodowlanej, jednocześnie realizując intencje Nederlanse Herdershonden Club dotyczące użytkowości.

Owczarek holenderski - odmiana długowłosa

Owczarek holenderski - odmiana szorstkowłosa

Użytkowość

Owczarki holenderskie należą do psów pracujących, wykorzystywanych w służbach celnych i policyjnych, także jako psy - przewodnicy. Hodowane są także jako psy rodzinne.

Popularność

Wszystkie odmiany owczarka holenderskiego najczęściej spotykane są w Holandii, ale także tam rasa ta jest wypierana przez podobne do nich i bardziej popularne owczarki belgijskie oraz przez pełniącego takie same funkcje użytkowe jak owczarek holenderski - owczarka niemieckiego. Z wszystkich trzech odmian najrzadszą jest odmiana długowłosa owczarka holenderskiego.

Ciekawostki

• Pierwszy raz owczarek holenderski został zaprezentowany na wystawie psów odbywającej się w Amsterdamie, w roku 1874.
• Pierwszy klub owczarka holenderskiego - Nederlanse Herdershonden Club, powstał 13 maja 1898 roku, natomiast sama rasa została uznana przez FCI dopiero w 1960 roku.