Rys historyczny

Nazwa rasy pochodzi od zamku Broholm, na wyspie Fiońji. Przodkami broholmerów były prawdopodobnie molosy przywiezione do Danii z terenów Brytanii przez wikingów. Zostały one później skrzyżowane z dogami niemieckimi starego typu i mastifami angielskimi. W 1850 r. nadworny łowczy hrabia Niels Frederik Sehested rozpoczął planowaną hodowlę. Stała się ona wtedy bardzo popularna, a na cześć Sehesteda nadano jej miano broholme - od nazwy posiadłości hrabiego. Hodowlę mastifów duńskich, prowadziło także zoo w Kopenhadze (1859-1929). Łącznie urodziło się tam około 200 szczeniąt. W 1886 roku został stworzony wzorzec rasy. Po wojnie rasę uznano za wymarłą. Od 1974 roku rasa jest rekonstruowana, utworzono specjalny Komitet ds. Ras Narodowych i Zapomnianych. W 1982 roku został zatwierdzony wzorzec rasy przez FCI, a od 2001 roku można sprzedawać psy tej rasy do innych krajów.

Wygląd

Szata i umaszczenie

• Szata jest krótka i twarda
• Maść czarna lub płowa w różnych odcieniach, dopuszczalne białe znaczenia w okolicach piersi, ogona i na łapach.

Zachowanie i charakter

Jest psem pojętnym i łatwo poddającym się szkoleniu. Nadaje się nawet dla początkującego właściciela. W stosunku do dzieci i innych zwierząt jest cierpliwy i opiekuńczy. Jest dość aktywny jak na molosa, wymaga sporo ruchu.

Użytkowość

W przeszłości psy tej rasy były wykorzystywane w polowaniach na dziki. Aktualnie sprawdza się jako pies stróżujący i pies obronny.

Popularność

W Polsce można nabyć jedynie samca tej rasy za określoną przez klub rasy cenę. W grudniu 2005 roku urodził się pierwszy miot szczeniaków tej rasy w Polsce i Europie Środkowej.

Ciekawostki

• Wielkim miłośnikiem psów tej rasy był król Fryderyk VII oraz księżna Danner.
• Populacja broholmerów o czarnym umaszczeniu wynosi zaledwie 30 sztuk.